Dinaira Scheffers is de vrouw achter de Nederlandstalige indiepop band AAPNOOTMIES. Haar muzikale invloeden haalt ze uit bands als Jónsi, Sigur Rós, Bon Iver en Unknown Mortal Orchestra. Ondanks Engelstalige inspiraties, uit zij haar verhaal in haar moedertaal. Een zoektocht naar sound, tekst en gevoel leidde naar de release van haar debuutalbum in 2016 vol hoopvolle, kleine, bombastische, organische, kinderlijke en volwassen liedjes waar iedereen eigen nostalgische beelden in kan creëren. AAPNOOTMIES speelde vervolgens op onder andere Oerol, Parkpop, Where the Wild Things Are en Sniester. Op dit moment is de nieuwe EP ‘Timor’ uit en heeft ze net een nieuwe single ‘Kantlijn’ gereleased. Wij spraken haar over haar schrijfproces, wat haar inspireert en waar ze zich mee bezig houdt.

 “De door AAPNOOTMIES uitgebrachte EP ‘Timor’ en de volgende EP die eraan komt vormen samen een tweeluik. ‘Timor’ ging vooral over het gevoel dat ik stil stond en over mijn zoektocht naar vrijheid. Ik wil niet vastzitten aan bepaalde dingen en ik wil niet in andermans schoenen lopen. In het streven naar vrijheid heb ik mezelf veel vragen gesteld. Timor is de EP van de vragen om te weten te komen waar je staat als persoon. De tweede EP die nog uit moet komen gaat over het vinden van die vrijheid. 

Al voordat corona begon was ik veel bezig met zelfontwikkeling. Zowel op persoonlijk als op artistiek vlak heb ik de afgelopen tijd veel inzichten gekregen. Toen kwam ook nog eens de Black Lives Matter beweging, wat mij persoonlijk veel heeft gedaan. Meestal als ik bezig ben met het van alle kanten belichten van mijn gevoel en gedachten, kan ik niet goed schrijven. Pas later kan ik met afstand naar een periode als deze kijken en hier inspiratie uithalen. Voor mij moeten mijn ervaringen altijd een beetje landen.

Wanneer ik teveel aan het afwegen ben tijdens het schrijven en niet concessieloos aan het maken ben, dan stop ik gewoon met schrijven en leg ik mijn pen even neer. Op zo’n moment ben ik niet meer aan het genieten van het proces, maar meer aan het verdwalen in de oneindige mogelijkheden en dan is het beter om even afstand tot je werk te creëren. In zo’n situatie maak ik vaak een strandwandeling en kan ik bij terugkomst het lied met nieuwe energie op een natuurlijke manier verder schrijven. Ik schrijf een nummer wel altijd af, hoe moeizaam het ook gaat. Anders zijn mijn ideeën enkel losse flodders en geen volledige songs. Dus ook al blijkt het achteraf een crap lied, dan wil ik nog steeds dat het afkomt. 

Ik word steeds bewuster van hoe ik zelf in elkaar zit en deze inzichten wil ik terug laten komen in mijn muziek. Ik focus me nu meer op het vinden van vrijheid en blijdschap in wat ik maak, in plaats van op wie ik daar wel of niet mee bereik. Daarna is het geweldig als er mensen op aanhaken, maar dat is niet het einddoel. 

Als ik schrijf kan ik helemaal op één lijn zitten met mezelf. Dan ben ik super gefocust en opeens is er een lied. Dit is een kwaliteit waar ik trots op ben, tegelijkertijd zou ik dit vaker bij mezelf willen kunnen oproepen. Wat ik ook heel tof vind is dat ik bij mezelf durf te blijven als muzikant en ervoor kies om mijn muziek persoonlijk te maken, in plaats van enkel ‘leuke’ liedjes te schrijven.

Op dit moment ben ik voornamelijk aan het creëren op grafisch gebied. Ik ben veel aan het tekenen en de beelden in mijn hoofd aan het vertalen naar papier. Tekenen helpt mij om mijn gedachten op een rij te zetten. Het artwork van de EP Timor heb ik dan ook zelf gemaakt. Het was een grote ontdekking hoe bevrijdend ik dat vond om te doen! Met het maken van muziek kan ik erg perfectionistisch zijn en dat is ergens goed, maar het kan ook beklemmend zijn. Als ik teken ben ik veel minder zelfkritisch en gaat creëren vanzelf. 

Ik ben van plan om een reeks van mijn tekeningen te verbinden aan de muziek die ik maak. Ooit zou ik ook een Instagram pagina willen beginnen met al mijn grafische content 

Verder ben ik aan het lesgeven bij Popschool Den Haag en daar haal ik veel energie uit. Sommige mensen die van het conservatorium komen geven enkel les voor de kost en hebben er weinig lol in, maar ik heb er superveel plezier in. Ik zou het niet fulltime kunnen doen, dat vind ik wel te pittig, maar het geeft me een fijne structuur. De eerste paar dagen van de week ben ik aan het lesgeven en daarna heb ik alle tijd voor om te creëren. Die afwisseling werkt heel goed voor mij. 

Als ik iets mocht veranderen aan Den Haag, dan zou ik willen dat de scene meer multicultureel wordt, de stad meer met elkaar mengt en toleranter wordt. Ik heb zelf een donkere huidskleur en ik maak als AAPNOOTMIES Nederlandstalige liedjes. Ik heb berichten gehad van mensen die me niet konden verstaan en vonden dat ik terug naar mijn eigen land moest. Ik heb daardoor ‘Ben ik wel geloofwaardig om als gekleurd persoon Nederlandstalige muziek te maken?’ gedacht en dat is best wel een zware gedachte. 

Het is uiteindelijk helemaal niet mijn probleem. Het is het probleem van iemand die zoiets zegt, maar tegelijkertijd wordt het bij mij neergelegd. Het zou, ongeacht welke kleur je hebt, geaccepteerd moeten worden welke muziek je maakt en in welke vorm je jezelf uitdrukt. Ik ben opgegroeid in Nederland, maar omdat ik een andere kleur heb kan ik volgens de norm geen Nederlandse muziek maken. Dat voelt heel eenzaam, want ik maak deze muziek gewoon wanneer ik schrijf wat ik wil schrijven. Sinds de Black Lives Matter movement voel ik me minder alleen, omdat ik nu veel meer verhalen hoor van mensen die ook te maken hebben gehad met racisme. AAPNOOTMIES blijft natuurlijk mijn eigen uiting en daar heeft niemand wat over te zeggen.”

Luister hier naar de muziek die Dinaira inspireert via Spotify.