Maud Akkermans is de 25-jarige violist, percussionist en backing vocalist van de band Son Mieux. Lees hieronder het volledige Popradar Spotlight stuk met Maud om erachter te komen wat haar inspireert en hoe haar eigen werk klinkt. 

"Naast het maken van muziek studeer ik pedagogiek en ben ik net gestart aan de minor seksualiteit en diversiteit. Ik heb altijd al een passie gehad voor het werken met kinderen en kan met deze studie vele kanten op. Ik kan als zelfstandig ondernemende pedagoog aan het werk waardoor ik mijn werk altijd zal kunnen blijven combineren met muziek.

Ik ben al vanaf jongs af aan met muziek bezig. Ik begon met vioollessen aan het conservatorium van Den Haag toen ik vijf was. Muziek is in mijn geval wel echt een paplepel dingetje dus. Voor mij staat muziek gelijk aan verbinding. Ik heb vroeger altijd samen gespeeld met mijn vader en nu speel ik met mijn beste vrienden. Muziek staat in mijn leven niet los van de rest. De tijd die je erin stopt resulteert in verbinding met de mensen waarmee ik muziek maak en de mensen die ernaar luisteren. Op het podium staan geeft mij energie. Muziek is vervlochten met alles en ik kan me niet voorstellen dat het niet een groot onderdeel van mijn leven zou zijn.  

De eerste jaren dat ik vioolspeelde en zong vond ik het gewoon leuk om te spelen. Ik had al gauw door dat er met viool van je verwacht wordt om heel veel te studeren als je het hoogste niveau wilt halen. Ik voelde al snel aan dat drie of vier uur per dag studeren niet voor mij was weggelegd. Na een tijdje ben ik volledig gestopt met muziek maken, totdat ik besloot om naar de Herman Brood Academie te gaan. Ik was toen 17 en ergens wilde ik het gewoon een keer proberen, ook al had ik een paar jaar niks meer met muziek gedaan. Ik dacht: ik ben jong, ik weet niet precies wat ik wil en ik vind zingen tof, dus let’s go. Zo heb ik besloten om zang te gaan studeren op de HBA. Daar heb ik Quinten, Chayenne, Timo en Niels (allemaal lid van het huidige Son Mieux) ontmoet en toen is het balletje gaan rollen voor wat ik nu aan het doen ben. Voor mij was studeren op de HBA vooral een proces van volwassen worden en ervaring opdoen. Ik was ook gewoon nog aan het opgroeien en de opleiding heeft zeker een stempel op mijn ontwikkeling gedrukt naast de belangrijke sociale contacten die ik er aan heb overgehouden. 

Een eigenschap van mezelf die mij helpt als muzikant is dat ik goed functioneer in een groep. Ik hou van de groepsdynamiek die er in een band heerst. Via empathie weet ik de heersende dynamiek vaak goed aan te voelen en hierop te reageren, waardoor ik mij gemakkelijk in een groep kan bewegen. Daarentegen heb ik wel echt moeten leren op om het podium te staan, dit is voor mij geen tweede natuur maar gaat mij steeds beter af. Ik vind muziek maken zó leuk en voel mij steeds meer ontspannen op het podium.  

Het maakt voor mij al veel verschil dat ik niet de frontvrouw van Son Mieux ben. Ik heb het gevoel dat ik iets bijdraag en mijn eigen plekje heb: ik ben violist, ik speel SPD, ik doe wat percussie en ben nu trompet aan het leren. Die rollen passen mij goed en ik vind meer en meer mijn plek.

Naast dat het met Son Mieux lekker gaat en ik dit het liefste voor een hele lange tijd blijf doen, heb ik nog meer ambities. Ik schrijf al een tijd liedjes voor mijn eigen project. Het is hele andere muziek: Nederlandstalige piano liedjes, die meer de theater kant op gaan. Dat zijn wel nummers die ik naar buiten wil brengen als de tijd daar is. Ook ben ik bezig met het schrijven en opnemen van kinderliedjes. 

Mijn muzikale smaak wordt voornamelijk gedreven vanuit melancholie. Ik vind het heel fijn als muziek me raakt, wat het soms moeilijk maakt om muziek te luisteren. Sommige tracks die ik mooi vind raken me zo erg dat ik het niet even op weg naar de Appie kan luisteren bijvoorbeeld. Ook vind ik elementen uit de klassieke muziek in een moderner jasje super mooi. Ik ben natuurlijk violiste en ik heb veel klassiek gespeeld, ik blijf daar altijd een liefde voor houden. Verder zijn mooie arrangementen, harmonieën en melodielijnen helemaal mijn ding.  

Het allerleukste aan het hele proces met Son Mieux zijn de clubshows en de festivals. De natuurlijke energie die je daarvan krijgt ervaar ik op geen enkel ander moment. Door het niet kunnen spelen deze zomer mis ik wel een bepaalde spanning. Het vette aan spelen is dat je op zoveel verschillende plekken komt, zoveel verschillende mensen ontmoet en elke avond voor een ander publiek staat. Daar krijg ik ontzettend veel energie van en het geeft me een voldaan gevoel. Dat gevoel mis ik wel, ik vind het allemaal wat saaier nu. Ik ben 25 en ik wil gewoon lekker spelen, op avontuur en doen wat ik het leukste vind om te doen met de leukste mensen om mij heen. 

Als vrouw actief zijn in de muziekwereld levert soms lastige momenten op. Sinds ik in Son Mieux speel hebben Chayenne (drummer Son Mieux) en ik beide gekke situaties meegemaakt omdat wij vrouw zijn. Onder muzikanten is het vaak allemaal relaxed en leuk, maar als je niet de zangeres bent van de band, word je wel eens gek aangekeken. Bijvoorbeeld als we op festivals de bus uit liepen is het wel eens gebeurd dat de organisatie denkt dat je het vriendinnetje bent van één van de mannen uit de band of dat de ervan uitgaan dat je op de gastenlijst staat. “Hoezo de ‘vriendin van?’, ik maak al muziek sinds m’n vijfde!”. Chayenne en ik zijn wel lid van de band, maar niet de zangeres en dat is dan toch het beeld wat mensen hebben. Dan realiseer ik me ook dat we nog een lange weg te gaan hebben. Het leukste is als er jongere meisjes naar shows komen kijken met hun ouders, die net begonnen zijn met lessen en jou dan als vrouw op het podium zien staan, naar je toe komen en zeggen: ‘dat wil ik ook, ik wil ook op het podium staan’. Dat vind ik echt heel cool."  

Luister hier naar de muziek die Maud inspireert via Spotify.